Jest źle, wszystko na złość, wszystko na przekór. Co rusz dowiaduję się nowych informacji na swój temat, co rusz ktoś pisze mi nowy scenariusz życia. Stop!! Mam dość.
Ok, od początku.
Jestem dziś sobą, jestem dziś Trishką. Wielki, gruby motyl który przez swoją nadwagę ledwo co wznosi się ku górze. Lece, jestem już coraz wyżej a zaraz gubię siły i znowu spadam. Siedzę, czekam i odpoczywam. Nabieram sił i wystrzelam wysoko w niebo.
Tylko ja jestem odpowiedzialna za to, jak daleko zajdę. Wszystkie niepowodzenia i powodzenia są moją zasługą. Czasem złe wybory, chwile pokusy... Życie to ciągła praca ze sobą i nad sobą. Można oddać się o poświęcić drugiej osobie ale i tak w ciąż każdy z nas ma swoją kartkę którą zapisuje i co by się nie działo, ciągle jest odpowiedzialny sam za siebie. Nikt za nas nie zje śniadanie, nie pójdzie się wysikać ani nic innego. Może to czas by podnieść się, ruszyć tyłek i powoli wspiąć się na szczyt? Nie idź tam, gdzie pełno ludzi, gdzie rosną róże.. Wybierz tą drugą stronę, być może trudniejszą, bardziej pionową. Idź w dzikie, nieznane chaszcze, pod wiatr i deszcz. Nigdy, ale to nigdy się nie poddawaj. Na szczycie zobaczysz jaki jesteś cholernie silny. Niczym Odyseusz by odzyskać swe królestwo wybierz podstęp a następnie wyjmij asa z rękawa i wybuchnij. Bądź niepozorny, ale zdecydowany, pewny siebie. Gdy wespniesz się na samą górę, być może nie będziesz szybszy od innej osoby idącej z drugiej strony ale na pewno o wiele bardziej wyraźniejszy i cenniejszy. Sam zaakceptuj siebie, pamiętaj, że to Ty musisz obrać swój cel życiowy.

ask.