Smutek potrafi zatroszczyć się sam o siebie,
lecz by naprawdę się cieszyć,
trzeba mieć kogoś,
z kim się można podzielić radością.
Trzeba przeżyć wszystko,
co jest nam dane.
Cała radość i cały smutek.
Nie wolno nam się od tego uchylić.
Nie przeżyty smutek,
przed którym uciekliśmy,
i tak kiedyś nas dopadnie.