twarzą w twarz przed sobą

Dawno mnie tu nie było...
Jeśli tu zaglądam, to znak, że potrzebuję się wygadać - sama przed sobą (?)
Zazwyczaj jest tak, że jak jest dobrze, to po prostu się o tym nie mówi, a jak jest źle, to trzyma się to w sobie, oczywiście do czasu....
Niektórzy idą podzielić się ze swoim problemem do najbliższych,

niektórzy wolą zaczerpnąć według nich optymistycznego zdania na dany temat od zupełnie obcych ludzi,
niektórzy też myślą, że wódka i blanty są bardzo łączące ludzi i rodzi się z tego szczera przyjaźń.

Jestem typem obserwatora i chyba zbyt wiele rzeczy analizuję.

Podczas konfliktu ludzie bardzo różnie reagują...
jedni obarczają siebie winą,
kolejni zwalają całą winę na drugą osobę.
Kto się czuję w tej sytuacji lepiej ?

...

Ja nie wypieram się swoich blędów, bo dzięki nim jestem tym, kim jestem.
A jestem osobą, którą udało mi się polubić.

Mam mętlik w głowie i jestem na etapie układania własnych myśli.

Niemniej życie toczy się dalej - nie zważając na stan mojego ducha.

Tęsknie za uczuciowością i szczerością. Nie pogardziłabym też odrobiną zaufania.

Jak to jest, że gdy ktoś nas raz oszuka, cień nieufności pada na wszystko co się z nim wiąże ?