Czy kiedyś tam wrócę?

Z całego serca wierze, że tak.

Chcę tego, bardzo tego chcę.

Było cudownie, z cudownymi ludźmi przede wszystkim.

Do tego urok Paryża, tamtejsi ludzie, magia.

Chciałabym tam teraz być i płynąć Sekwaną, to było najlepsze.

Tak sobie siedzę, i tak sobie myślę.

Żyjemy nieświadomi tak wielu rzeczy.

Z tak wielu rzeczy nie zdajemy sobie sprawy.

Tak wiele rzeczy nam umyka, o tak wielu nie pamiętamy.

Mamy tak wiele możliwości, tak wiele do zrobienia.

Mamy całe życie, jeszcze całe życie przed nami.

Ogarnął mnie dziwny stan, ale lubię to.

Kilku ludziom przydałoby się tak pomyśleć nad sobą.

Nawet bardzo.

Przerażacie mnie, Wy.

Jak tak można? Po co? Dlaczego? Jaki w tym cel?

Wiem jedno, nie chcę mieć z Wami nic wspólnego.

A Ty, jesteś cudowny, najlepszy.

Wy też, zdecydowanie.

Lubię takie dni jak wczoraj.

Najpierw nasz własny świat.

Potem moi ludzie, których nigdy w życiu nie zamieniłabym na innych.

Kocham Was wszystkich.

ale Ciebie najmocniej :*