Bardzo często ranimy kogoś niezdając sobie nawet z tego sprawy... Wydaje Nam się, że zaspokojenie własnego ego jest prawidłowe, że tak powinno być.. Cała prawda dociera do Nas dopiero po czasie, dopiero, gdy stracimy coś na czym Nam zależy. Przeważnie jest już za późno.. Więc czy warto ? Czy nie można schować własnej dumy do kieszeni, a zaspokoić potrzeby bycia u tej ukochanej osoby.. Po co udawać, że wszystko się nie liczy ? Żeby się podbudować, żeby zyskać na wartości ? Być może, lecz na krótką metę. W przyszłości i tak nikt nie będzie tego pamiętać.. a można posiadać tak cenne rzeczy. Aczkolwiek nie da się zmienić życia jakąś paplaniną, szczególnie czyjegoś.. trzeba podejmować własne realistyczne decyzje, myśleć samodzielnie. 

Życie z dnia na dzień biegnie coraz szybciej.. Wszystko przemija, wypala się.. Czar pryska, nie ma już bajek, księżniczek, zaczarowanych żab.. Pozostaje szara, nudna rzeczywistość.. Wszystko te same, dusząca monotonia.. Czy na tym życie polega ?! 

Życie ma to do siebie, że raz jesteś u szczytu szczęścia, wystarczy Ci wiedzieć to, że trawa jest zielona.. Bywa również, że jesteś dalej niż "nigdzie", tkwisz w jednym miejscu, wciąż Ci wszystkiego brak i nie wiesz co dalej.. nie masz pomysłu na to co zrobić, a co dopiero Jak żyć?! Czy życie nie może wyglądać jak w książkach, filmach, bajkach ? Dlaczego zadajemy sobie pytania, na które nigdy nie znajdziemy odpowiedzi.. Jaki w tym wszystkim jest sens?

dobranoc.

klik.