"Ile razem dróg przebytych
ile ścieżek przedeptanych
ile deszczów , ile śniegów
wiszących nad latarniami

ile listków , ile rozstań
ciężkich godzin w miastach wielu
i znów upór , żeby powstać
i znów iść i dojść do celu

ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień , wspólnych dążeń
ile chlebów rozkrajanych
pocałunków ? schodków? książek?
oczy twe jak piękne świece
a w sercu źródło promienia
więc ja chciałabym twoje serce
ocalić od zapomnienia"

Bo budząc się pierwsza myśl jest o Tobie,

potem szybkie spojrzenie na budzik

i wcale nie po to, żeby dowiedzieć się

która jest godzina...

Wzrok biegnie na zasuszone stokrotki, a potem przypominam

sobie, że komuś muszę zostawić poranną wiadomość.

W ciągu dnia szukam bezustannie resztek Twojego zapachu,

obsesyjnie też znajduję Cię w tramwaju, na ulicy, w sklepie.

Co jakiś czas nie mogę się też powstrzymać żeby nie sięgnąć do szuflady

po dwie koperty, w których są Twoje słowa.

A wszystko to dlatego, że skradłeś mi serce i wywiozłeś na miesiąc na Mazury.

Bo teraz wiem jak to jest tęsknić za kimś chwile po tym jak się go pocałowało i wysiadło z pociągu.

Uhibbu anta :*