pokłoń się do jej martwych nóg

pociągi poodchodzą i statki - ona nie wróci do matki. 
kto by uwierzył w całym Krakowie, że dla niej światem był jeden człowiek? 
przez niego więc siebie zabiła ta, co z miłości tańczyła... 
Bóg jej wybaczył czyny sercowe i lody podał jej malinowe. 

oczy tej małej, jak dwa błękity, 
myśli tej małej - białe zeszyty, 
a on był dla niej, jak młody bóg, 
żebyż on jeszcze kochać mógł... 

posłuchaj niewierny kochanku, co nienawidzisz poranków: 
wróci do ciebie jeszcze ta trumna, gdzie leży twoja kochanka dumna. 
bo taki, co kochać nie umie - przegra, choć wszystko rozumie. 
Bóg cię pokarze swą nieczułością za to, żeś gardził ludzką miłością. 

oczy tej małej, jak dwa błękity, 
myśli tej małej - białe zeszyty, 
a tyś był dla niej więcej niż Bóg, 
pokłoń się do jej martwych nóg...

ŻYCIE NIE JEST USŁANE RÓŻAMI CZY COŚ.... formspring.me/pajkaa