Nowy photoblog, okej. Kolejny. A więc ostatnio sama nie wiem czego chcę. Niby odpuściłam, ale czy na pewno? Na razie mam przy sobie osoby, które ani na chwilę nie pozwalają mi o tym myśleć. Mam Danielsa i nasze odpieprzanie co minutę. Nasze solówy, nasze teksty, mamy wszystko. - Daniels.. my jesteśmy popieprzeni. - Nie nasz problem. huehuehuehuehue Czy my naprawdę musimy być tacy zajebiści? Niektórym wydaje się, że tylko dla nas jest to "odwalanie" i wcale to nie jest śmieszne. Ale błagam was, chwila w naszym otoczeniu i już lądujesz w psychiatryku <33333 PODSKOCZYSZ? NIE SONDZE. Kocham grać w siatkówkę z Danielosem w timie, kładziemy się ze śmiechu, zawsze jest ok, bardzo ok. To on pozwala zapomnieć. Dziękuję. Kocham Cię, braciszku. Jesteś najlepszy <3 
Jest też wiele innych osób, przy których czuję się sobą. I o to chodzi, prawda? Nie musze nikogo udawać, magia.
http://www.youtube.com/watch?v=5BTT7H5JMqw

"I nie chce żebym patrzył tak na nią prosto w oczy

Bo nie chce musieć mówić mi, że już mnie nie kocha."