Kiedyś o mnie zapomnisz, puścisz mnie w nie pamięć, przestaniesz myśleć, marzyć, wspominać, tak jak zapomina się jak smakowała wczorajsza kawa, albo tak jak zapomina się o zeszłorocznym śniegu. Zapomnisz jaki to był ból wymieszany z pierwiastkami szczęścia, gdy rozstawaliśmy się ale wiedzieliśmy, że wrócimy, choć dzieliły nas kilometry i jak przyśpieszał oddech, gdy powracaliśmy. Jak wtedy, gdy łzy rozlewały się pod powiekami. Zapomnisz o cieple które dawałam Ci tylko ja. Zapomnisz o zapachu naszych ciał nad ranem. Zapomnisz o zapachu trawy naszego lata. Zapomnisz o błękitnym spojrzeniu. Zapomnisz o namiętności i pożądaniu. Zapomnisz o dniach które były tylko dla nas. Zapomnisz o słowach które były tylko dla Ciebie. Czasem miłość pryska jak mydlana bańka, ale Ty zawsze masz miejsce w moim sercu, te najmilsze, najcieplejsze, najważniejsze.. Osobne. Zapomnisz pojedyncze słowa, gesty, myśli, wspólny śmiech. Wszystko uleci z ciebie jak życie z człowieka który zginoł i okaże się, ze scenarzysta, który to wszystko poskładał, nie zrobił kariery, nie zarobił milionów, a zamarzł w parku z butelka taniego wina w ręku śpiewając żałosną piosnkę. Ty kiedyś zapomnisz jak smakowało moje imię. Oddasz serce w depozyt komuś innemu, komuś idealnemu, ja nie jestem idealna, tak często się wściekam i wybucham z zazdrością, przecież wiesz, że nie bez powodu, to coś znaczy, wiesz o tym. Wtedy szczęście wypełni cię po brzegi, od paznokci u stop do końcówek rzęs. Życzę ci tego, wiesz, będziesz żyć w spokoju, łykać złudzenia w pigułkach każdego pojedynczego ranka ale nic nie będzie takie samo jak te nasze chwile, jak nasza samotność we dwójkę, jak nasze bycie razem jak wszystko co było przeżyte wspólnie..