nadjamdwa A gdy będę już życiem zmęczona
i gdy jeszcze mnie nogi poniosą,
przyjdę tu, na tę łąkę uśpioną
jesienną mgłą lub poranną rosą.
Siądę na tej ławeczce samotnej,
z torby wyjmę pudełka pastylek
przeciw smutkom jesiennej starości.
Potem powiem: i to byłoby na tyle.......
Taka samotna ławeczka zawsze nasuwa mi takie mysli:)
26/01/2018 15:18:04
osetka1
Bardzo ładne myśli, przetworzone w mowę wiązaną. :)
O moich zdjęciach: Zamieszczone tu fotografie są wyłącznie mojego autorstwa.
Kopiowanie, wykorzystywanie i publikowanie bez pisemnej zgody autora zabronione (Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych).