Mimo wszystko cz. 13 cd.

Mimo wszystko cz. 13 cd.

  - Wiesz przyjacielu - mówię, odwracając ku niemu twarz - w tym co powiedziałeś jest sporo racji.
   - Wiedziałem, że się ze mną zgodzisz. - Posyła mi uśmiech i klepie mnie po ramieniu - będziesz musiał powęszyć w klubie.
   - Powęszmy więc razem - kiedy nie odpowiada, zaczynam zastanawiać się czy powiedziałem coś nie tak i właśnie wtedy przypominam sobie. - Przepraszam. Wciąż zapominam, że jesteś zaręczony.
   - W porządku. Ja również nadal nie mogę w to uwierzyć - odpowiada. Oczy mu błyszczą, gdy wspomina o Emilly. Skubany... Trafiła go strzała amora, biedaczysko jest już nie do odratowania.
   Spoglądam na parkiet i uśmiecham się delikatnie, gdy przypominam sobie Audrey i jej zmysłowy taniec.
   - O czym myślisz? - pyta Carl, patrząc na mnie podejrzliwie. Przez chwilę nie wiem co mam odpowiedzieć.
   - Zastanawiam się, czy kiedykolwiek ja będę się tak czuł - odpowiadam w końcu.
   - Jak?
   - Kiedy mówisz o Emilly, oczy ci błyszczą. Kiedy wypowiadasz jej imię, twój głos się zmienia, gdy jest przy tobie promieniejesz - mówię, a on się uśmiecha.
   - To jest miłość - stwierdza lekko.
   - No właśnie przyjacielu. Zastanawiam się czy i ja kiedykolwiek tego doświadczę.
   - Możesz się śmiać, ale gdy opowiadałeś mi o Audrey twoje oczy również, jak to określiłeś, błyszczały - wybucham śmiechem i kręcę głową.
   - Tylko ci się wydawało - mówię, choć chyba sam w to nie wierzę.

cdn.

Patrycja