Bezczelna cz. 39

część trzydziesta dziewiąta

Tydzień później siedziałam z Ryanem oraz Vicky w klubie. Okazało się, że moja przyjaciółka zaprosiła także Natea. Miałam ochotę ją za to zabić. Odruchowo wypatrywałam Nathaniela. Moje oczy były spragnione widoku tej cudownej sylwetki, zmysłowego spojrzenia i ust.
Sięgnęłam po telefon.
*Obserwuje Cię. Szukasz kogoś?
Obejrzałam się do tyłu. Mój wrok od razu trafił na to charakterystyczne spojrzenie. Nic nie mówiąc podniosłam się i ruszyłam w stronę seksownego mężczyzny, którego pragnę każdym milimetrem ciała.
Ustałam przed nim, owinęła mnie konkretna, od jakiegoś czasu moja ulubiona woń perfum pomieszana z żelem pod prysznic.
-Cześć.
-Cześć. Pięknie wyglądasz.
Owiodło mnie wrażenie jakby czas się zatrzymał. Jakbym była tylko ja i on, bez ograniczeń.
-Dziękuję- rozchyliłam usta w uśmiechu.
-Tak bardzo pragnąłem cię zobaczyć. Gdy tylko Vic zadzwoniła, odwołałem kolację z Kierą, jej matką i twoim ojcem. Nie mogę patrzeć na tych ludzi- wyznał. Złamał ustaloną przeze mnie przestrzeń osobistą. Między palce złapał niesforny kosmyk włosów z mojego policzka i założył za ucho. Jego chłodny dotyk parzył, rozgrzewał krew w żyłach- Nienawidzę tych ludzi, Mela. Myślę, że nie wytrzymałbym przy twoim ojcu i po prostu przyłożył mu za te wszytskie krzywdy, które musiałaś znosić.
Zabrałam jego dłoń z mojego policzka i splotłam ze swoją. Wyciągnęłam go poza klub, na dworze było przyjemnie ciepło, a niebo z gwiazdami budowało atmosferę. Tymi słowami skradł moje serce, zrobiłby dla mnie wszystko i zemściłby się na ludziach niewartych aż tak wielkiej uwagi.
-Dlaczego, Nate? Dlaczego nie dasz mi o sobie zapomnieć?
-Mogę cię spytać o to samo?
-Nie, nie kurwa! Więcej nie zniosę. Zostaw mnie w spokoju, rozumiesz?! Wypierdalaj z mojego życia, tymi swoimi słówkami. Po co mi to wszystko mówisz? Nate, ty masz narzeczoną. I tak mi już będzie ciężko po twoim ślubie. Nie utrudniaj tego bardziej!

cdn.

Ola