Wszystko tak samo cz. 2

https://www.youtube.com/watch?v=BULYCZtLvS8

Wszystko tak samo cz. 2

Rzucam krótkie spojrzenie w kierunku moich nowych znajomych. Wszystkie mają zaciśnięte usta, jakby zaraz miały się rozpłakać. Unoszę brwi. Cała aula wstaje. Kilka sekund ciszy, po chwili wszyscy ponownie siadają.
-Wysłuchajmy proszę ulubionej piosenki Patrycji w wykonaniu jednej z naszych uczennic.
-Jak oni mogą&- słyszę szept Natalii.
Po chwili po całej sali rozchodzi się melodia z Titanica. Atmosfera obok mnie jest bardzo gęsta. Dziewczyny zaciskają pięści. Nagle Anka wstaje i krzyczy na całą salę:
-Ona nienawidziła Titanica, dziwko!
Po czym wybiega z sali z płaczem. Patrzę na resztę dziewczyn.
-Patrycja to wasza przyjaciółka?- pytam.
Posyłają mi spojrzenia pełne gniewu, bólu i łez po czym one też wychodzą z sali. Zostaję sama, zdezorientowana. Na środku auli jest dziewczyna, która wcześniej śpiewała piosenkę. Teraz przygryza wargę i patrzy nerwowo na dyrektorkę, pytając czy ma kontynuować. Kobieta kręci głową i odbiera jej mikrofon.
-Zapraszam wszystkich do sal na spotkania z wychowawcą.
Rozglądam się dookoła. Moje nowe znajome zniknęły i wnioskuję, że raczej tutaj nie wrócą. Nie mam pojęcia, do której sali się udać, więc siedzę na auli dopóki nie wychodzą prawie wszyscy uczniowie. W końcu wstaję z miejsca i ruszam w stronę drzwi wyjściowych. Czuję wibracje w tylnej kieszeni spodni, więc wyciągam telefon. Odblokowuję klawiaturę i czytam sms-a od mamy. Postanowiła po mnie przyjechać po skończeniu uroczystości i wybrać się ze mną na zakupy. To miłe. Uśmiecham się i zaczynam jej odpisywać i nagle&
-O Boże, przepraszam!- ktoś krzyczy, stojąc nade mną, rozłożoną na podłodze. Potrząsam lekko głową i próbuję się ruszyć. Czuję ból w kostce. Unoszę głowę, żeby spojrzeć, kto mnie staranował. Otwieram usta. To On.
-Wszystko dobrze? Kurde, naprawdę przepraszam.
Unoszę brwi. Zdaję sobie sprawę, że nie mam telefonu w ręce. Rozglądam się dookoła i spostrzegam obudowę, a zaraz obok baterię, która zapewne wypadła. Sięgam po części i szybko składam telefon. Kiedy zaczynam wstawać, chłopak wyciąga do mnie rękę. Ponownie unoszę brwi i prostuję się. Otrzepuję spodnie i poprawiam torebkę.

-Nic się nie stało- odpowiadam i posyłam mu wymuszony uśmiech. Ruszam w stronę tablicy ogłoszeń. Dotykam palcem listy i zaczynam nim przesuwać po kartce, próbując znaleźć moją klasę. Bingo. Sala 24.
-W jakiej jesteś klasie?- słyszę za sobą głos. Na ten dźwięk, po moim ciele prawie przechodzi dreszcz. Przewracam oczami i odwracam się. Przede mną stoi On.
-Nie mam czasu, pogadamy kiedy indziej. Ach, zapomniałam, wybacz. Przecież się nie znamy. Bye- zgarniam włosy do przodu i posyłam mu kolejny wymuszony uśmiech. Po chwili już wchodzę po schodach. Zamykam oczy i mówię do siebie.
-Idiotka.

cdn.

Priim