To nie jest koniec cz. 23

To nie jest koniec cz. 23

- Tak jest okej, uspokój się wariatko  cieszyłam się jak głupia, co chwilę przytulając się do jego szyi i patrząc czy wszystko jest okej i nie zrobiłam mu większej krzywdy. Przebrałam się w swoja piżamę, Adam w rzeczy które u mnie miał. Poszliśmy razem umyć zęby. Staraliśmy się być naprawdę cicho, ale rozpierała nas taka radość że jesteśmy tak blisko siebie że nocne wygłupy mogły kogoś obudzić. Położyliśmy się na łóżku, było coś około godziny pierwszej w nocy, nie mogliśmy usnąć i rozmawialiśmy o wszystkim, nie patrząc na to czy to mniej czy więcej ważne informacje ale zostawialiśmy je w swojej głowie  można to uznać za granie w prawdę na pytania. Adam opowiadał mi o swoim dzieciństwie, ale ja byłam już zmęczona zaczęłam powoli usypiać na jego klatce piersiowej. Obudziłam się około godziny 11, gdy otworzyłam oczy przed nimi ukazała się patrząca na mnie twarz Adama, która była uśmiechnięta od ucha do ucha.
- Dzień dobry kochanie, pięknie wyglądasz gdy śpisz i jak się budzisz, moja kochana śpiąca księżniczka  podniósł się lekko i pocałował mnie w czoło.
- Witaj skarbie  patrzyłam na niego jeszcze z zaspanymi oczami  Dobrze jest zasnąć i obudzić się przy Tobie.  przysunęłam się w stronę Adama i czując ciepło bijące z jego ciała miałam ochotę spać jeszcze i nigdzie nie wychodzić cały dzień. Zeszłam na dół po śniadanie dla mnie i dla Adama, porozmawiałam jeszcze z rodzicami o tym że zostali zaproszeni na mała imprezę u znajomych i muszą zrobić zakupy więc zostawia Aleksa pod moja opieką nie protestowałam, bo dobrze wiedziałam jak zająć się Aleksem. Wróciłam do pokoju z taca pełną smakołyków.  Teraz kochanie ja mam coś dla Ciebie, śniadanie prosto do łóżka  Adam nie mógł uwierzyć oczom że wszystko tak ładnie wyglądało.

cdn.

Ania