Kłamstwo roz. 2 cz. 16

http://www.youtube.com/watch?v=koJlIGDImiU

Kłamstwa roz. 2 cz. 16

-Masz rodzeństwo?
Zobaczyłam, że dziewczyna przygryzła mocno wargę. Milczała przez mniej więcej pół minuty. Kiedy wypakowała całą swoją walizkę, spojrzała na mnie. Zobaczyłam łzy w jej oczach.
-Tak, mam.
Alina odwróciła wzrok i włożyła walizkę pod łóżko. Wyjęła z torebki ciastka z czekoladą i zdjęła buty. Usiadła na swoim łóżku i otworzyła ciastka.
-Chcesz?- spojrzała na mnie znacząco.
Zmarszczyłam brwi. Zjeść, czy nie zjeść? Z jednej strony tak dawno nie jadłam czekolady, a z drugiej& 100 gram ma 403 kalorie. Zdążę to dzisiaj spalić? W sumie, przecież mogę je zwrócić. Do głowy mi przyszła Maggie i jej niewydolność wątroby. Wyrzuciłam to szybko z pamięci. Przecież ja jem.
-Tak, dzięki- podeszłam do Aliny i wzięłam sobie 3 ciastka. Po kilku sekundach już żadnego nie było. Dziewczyna spojrzała na mnie ze zdziwieniem.
-Nieźle.

***
Jestem pewna, że kiedy patrzyła na opakowanie ciastek w moich rękach, przeliczała kalorie. Jak można się doprowadzić do takiego stanu? Prawie przeszedł mnie dreszcz. Patrzyłam na jej wychudzone ciało i zastanawiałam się czy one kiedykolwiek jest głodna. Trzy ciastka pochłonęła w kilka sekund. Najwyraźniej była głodna. Wyjęłam mój telefon z kieszeni spodni i odblokowałam klawiaturę. Weszłam na facebooka. 2 nowe wiadomości. Westchnęłam. Jedna była od Damiana, druga od Natalii. Westchnęłam znowu. Damian. Achh Damian. I nagle zarzuciła mnie fala wspomnień. Znajdowałam się w ciasnym mieszkaniu dwupokojowym. Patrzyłam na Damiana, który nalewał sobie wódki.
-Chcesz?- zapytał i spojrzał na mnie znacząco.
Uśmiechnęłam się niewinnie.
-Ja nie piję.
Chłopak uśmiechnął się.
-Żartujesz?
Pokręciłam przecząco głową.