Kłamstwa roz. 2 cz. 4

http://www.youtube.com/watch?v=LP1dgSHs1NY

Kłamstwa roz. 2 cz. 4

Doszło do kilku pocałunków. No może nawet więcej niż kilku. Pomimo wszystko nie chcieliśmy się do siebie przywiązywać. W każdym momencie mogli nas stamtąd wypuścić, a to by oznaczało koniec związku. No, bo jak dwie osoby mają utrzymać związek na odległość? Nie wierzyłam w takie bajki. Pomimo tego, że zależało mi na tym chłopaku, moim największym marzeniem było wydostanie się stamtąd. Kiedy moi rodzice przyjechali do mnie i powiedzieli, że wracam do domu, czułam się jakbym wygrała milion w totolotka. Byłam najszczęśliwszą dziewczyną na świecie. W końcu mogłam się uwolnić od Maggie, które myślały, że są najlepsze na świecie i od mojego uzależnienia. Na pożegnanie z kliniki musiałam napisać list, w którym zrywam przyjaźń z alkoholem. Tego dnia obiecałam sobie, że już nigdy nie wypiję alkoholu, że nigdy nie wrócę do kliniki. Wyjechałam stamtąd i odrzuciłam wszystkie wspomnienia związane z tym miejscem. Nie odzywałam się do bruneta i reszty osób, z którymi się trzymałam, ponieważ za bardzo kojarzyli mi się z tym miejscem. Wszystko się układało, zapomniałam o burzliwych miesiącach, trzymałam się z dala od imprez i alkoholu. Wychodziło mi to przez 2 miesiące miesiące. Ale potem zaczęły się schody. Było mi trudno, jeszcze gorzej niż przed odwykiem. Chęć wypicia choćby kropli była tak ogromna, że czasami nie potrafiłam normalnie funkcjonować. Starałam się o tym nie myśleć, ale to nie pomagało. Pragnienie było takie samo. Ale dałam radę. Wytrwałam. I nagle, dwa tygodnie temu zostałam zaproszona na imprezę. Bałam się tego bardzo, ale tak dawno nie byłam na żadnej imprezie. Moja przyjaciółka- Natalia obiecała mi, że będzie mnie pilnować. Mniej więcej w połowie imprezy wyszła do łazienki. Była tam o kilka minut zbyt długo. Wypiłam jedną kolejkę, bo przecież to nic takiego. Potem kolejną.