Zagubiona... cz. 26

http://www.youtube.com/watch?v=47dtFZ8CFo8

ZAPRASZAM DO POPRZEDNIEJ NOTKI, GDZIE SĄ SIDŁA :)

Zagubiona, niby dorosła

CZĘŚĆ DWUDZIESTA SZÓSTA

-Znam Cię dopiero kilka dni, ale już Ci mogę coś obiecać&- powiedział cicho chłopak.
 -Hmm?
-Że nigdy Cię nie zranię& I, że Cię nie opuszczę- swoją obietnicę zwieńczył pocałunkiem. Po romantycznie spędzonym popołudniu, chłopak odwiózł mnie do domu. Pożegnaliśmy się szybkim pocałunkiem. Tak właściwie, to nie rozmawialiśmy o tym, co się stało tamtej nocy& A może to i lepiej? Otworzyłam drzwi i weszłam do domu. Zdjęłam buty i udałam się do salonu. Tego, co tam zobaczyłam się nie spodziewałam. Z mojego gardła  dobiegł zduszony krzyk. Na białych zasłonach był wielki czerwony napis: Dziwka. Na ziemi były porozrzucane jakieś kartki. Uklękłam i wzięłam jedną z nich do ręki. Było to zdjęcie. Przedstawiało ono parę, która się całowała przed jakimś budynkiem. Zaraz& Ten budynek to Odéon Théâtre, a ta para to& Ja i Adam?! Omiotłam wzrokiem resztę porozrzucanych na ziemi zdjęć. Wszystkie przedstawiały mnie i mojego chłopaka. Próbowałam to wszystko poskładać do kupy. W końcu dotarło do mnie, kto się włamał do mojego domu. Wydałam odgłos zdumienia.
-Alice-szepnęłam.
-Moja bystra dziewczynka- odpowiedziała. Odwróciłam się. Dziewczyna opierała się o ścianę i uśmiechała się drwiąco. Uniosłam brwi, nie rozumiejąc tego, co właśnie się stało.
-Alice, co się właśnie dzieje?- powiedziałam ostrożnie. Dziewczyna wybuchnęła głośnym śmiechem. Wzdrygnęłam się. To nie była ta Alice, którą znałam i, w której się zauroczyłam.
-Może jednak nie taka bystra& Śledziłam Cię, Caroline. Śledziłam każdy twój krok, żeby mieć pewność, że będziesz mi wierna. Jednak Ty, suko, zdradzałaś mnie z jakimś idiotą!- krzyknęła dziewczyna. Przygryzłam wargę.

CDN.

Priim