Opowiadanie cz. 5 i 6

http://www.youtube.com/watch?v=HWfdEMz-YmM

NAJNOWSZA CZĘŚĆ SIDEŁ : KLIK

ZAPRASZAM NA MOJEGO FOTOBLOGA : KLIK

Część piąta i szósta

- Oh jak słodko. Powiedział jeden z nich ironicznie.
 - Drake,widzę że aż za bardzo wypełniasz swoje obowiązki. Patrzyłam na nich przerażona.
 - Dajcie sobie spokój, James nie dostanie ani Amy,ani jej mamy. Radzę mu,żeby lepiej sobie odpuścił. I w tym momencie do mojego pokoju wszedł mężczyzna .. James. Na twarzy miał ten swój pewny siebie uśmieszek. Od razu poczułam wściekłosć .. To on był temu wszystkiemu winien ,śmierci mojego ojca tego,że przez chwilę czułam jakby świat mi się zawalił kiedy dowiedziałam się o Drake'u i jego powiązaniach z nim . Nie wytrzymałam . Rzuciłam się w kierunku gangstera ,miałam ochotę go zabić. Drake od razu ruszył aby mnie "przejąć" lecz za późno .. Dwóch facetów miało mnie już w swoich łapach ..
- Zapomniałeś nauczyć dziewczynkę kultury wobec takich jak my. No ale trudno,nasza korzyść. Filozofował ten,którzy trzymał mnie w łapach. Spojrzałam tylko na Drake'a litościwym i bolesnym wzrokiem i już mnie tam nie było ..

 Założyli mi worek na głowę i wpakowali do samochodu,potem poczułam tylko ból i ucisk w głowie. Zasnełam. Kiedy się obudziłam, kręciło mi się strasznie w głowie. Znajdowaliśmy się w jakieś dziurze ,zimnej dziurze. A raczej znajdowałam. Wiedziałam,że sama sobie jestem winna. W głowie kłóciło się wiele pytań. Czy Drake będzie mnie szukał? Czy będzie starał się mnie uratować? A może on z nimi współpracuje i zrobił ze mnie idiotke? Przecież ja go kocham .. Przed oczami miałam obraz Drake'a,kiedy trzyma mnie w ramionach,kiedy spogląda mi głęboko w oczy . Trzymało mnie to jakoś na nogach przez całe dwa dni. Po dwóch dniach znów ujrzałam twarz największego wroga.
 - Oh,moja ulubienica. Cześć skarbeczku. Odparł, po czym wysunął mi miskę z zupa i kubek wody do picia.
 - Nie będę trzymał trupa,do niczego mi się nie przydasz no i nici z zabawy. Zjedz to. Ryknął.
- A jak będziesz grzeczna dostaniesz deser - udawał miłego.
- Wolę zdychac niż zjeść coś z Twoich brudnych łap - rzekłam z nienawiścią.
 - Dziewczynka z charakterkiem. No,no. Chyba po tatusiu. Na pewno wolałby patrzeć na Ciebie z góry,niż się z Tobą spotkać. - Odpowiedział,po czym spojrzał na prowiant. Wyszedł. Siedziałam tak przez kilkanaście tygodni , dużo myślałam. Któregoś dnia do dziury wszedł ktoś nieznajomy .

CDN.

Al i Iw