HPD cz. 3

http://www.youtube.com/watch?v=rhs2KRTg990

ZAPRASZAM SERDECZNIE DO POPRZEDNICH WPISÓW! :*

Historia pewnej dziewczyny

CZĘŚĆ TRZECIA

Skierowałyśmy się w kierunku placu głównego była tam już większość obozowiczów. Usiadłyśmy i zaczęłyśmy rozmowę. Rosi opowiadała mi o Zoe , Rebece i Charlie pozostałych dziewczynach z naszej grupy. Zoe była z nami w pokoju. W pewnym momencie zobaczyłam nad sobą cień. Podniosłam głowę i ujrzałam Eliota. Serce zaczęło mi bić mocniej.
 Hej Emma. Poznaj mojego kumpla Brada. Brad to jest Emma.
 Cześć. Miło mi. powiedziałam do wysokiego blondyna.
 Hej niezła z Ciebie laska. odrzekł do mnie z zalotnym uśmieszkiem. Dostał sójkę w bok od Eliota a ja się zarumieniłam.
 Do szeregu!  wrzasnął Hartmann. Eliot i Brad poszli na swoją stronę. Znowu zrobił się tłok i hałas. Nikt nie chciał się ustawić. Jednak po wtórnych upomnieniach i głośnych krzykach wychowawców wszyscy stali w swoich grupach. Hartmann zaczął czytać plan dnia. Przydzielał zajęcia i obowiązki. Mówił co nam wolno a czego nie. Pieprzył tak przez około dwie godziny. Po apelu była kolacja. Później trening który jak nam powiedzieli ma hartować ducha i wyzwolić nas z objęć złych mocy. O 22 cisza nocna. Kiedy szłam do swojego domku wpadł na mnie Eliot . Z hukiem wylądowałam na ziemi
 Nic Ci nie jest?  zapytał z troską
 Nie nic& -odpowiedziałam patrząc mu w oczy.
- Na pewno? Może lepiej zaniosę Cię do pielęgniarki?
- Nie naprawdę nic mi nie jest.
 To pozwól mi chociaż odprowadzić Cię do Twojego domku.
 Ok.  zgodziłam się. Szliśmy chwilę rozmawiając. Czułam się świetnie w Jego towarzystwie. Stanęliśmy przy drzwiach. Przez jedną małą chwilę myślałam , że chce mnie pocałować. Chyba się myliłam.      
 Do jutra.- powiedział i uśmiechnął się jednym ze swoich najpiękniejszych uśmiechów.             
 Do jutra.  Odpowiedziałam. Weszłam do pokoju. Policzki mi płonęły.
 Mmm  usłyszałam głos Rose. 
 Coś tu chyba iskrzy. Oczy Ci się błyszczą. Tylko Em pamiętaj on lubi bawić się dziewczynami.               
 Rose! Daj spokój. To tylko krótka rozmowa. Nic więcej.  Zirytowało mnie to co powiedziała mi przyjaciółka. Rozmowa zakończyła się na głupim uśmieszku Rosali i moim krótkim westchnieniu które miało oznaczać mniej więcej  Daj se siana. Udałam się do toalety w celu odświeżenia się pod prysznicem po wyjściu przebrałam się i poszłam spać. Byłam wykończona. Śnił mi się nie kto to inny a Eliot. Podobało mi się to co pokazała mi moja wyobraźnia. Wielka polana. Ja i On. Przytula mnie i czule całuje w czoło. Czułam wtedy coś dziwnego. Nie miałam pojęcia jak mam nazwać to uczucie. O 5:30 Obudziło mnie głośne walenie w żelazny talerz. Wychowawcy wchodzili od domku do domku krzycząc POBUDKA! myślałam , że zwariuje. Ledwo zasnęłam i już musiałam wstawać.  Za piętnaście minut macie być gotowi. Kto nie zjawi się na czas zostanie wysłany na cały dzień do zimnego karceru. Nie będziecie mogli wyjść ani na moment. Myślę , że nie macie ochoty spędzać dni jak rasowi więźniowie.- Usłyszawszy groźbę zerwałam się jak poparzona. Zdziwiona zorientowałam się , że Rose i Zoe już dawno poszły do toalet. Ubrałam się i też poszłam ich śladem . Po zakończeniu porannej toalety stałam już w swojej grupie.
 Gdzie Rose?  zapytałam stojącej obok mnie Zoe.
- Nie wiem chyba poszła do swojej mamy.
 Ciekawe po co.  uśmiechnęłam się.
 Nie wiem&- odpowiedziała lekceważąco. To nie było miłe. Dziwnie ze mną rozmawiała jakby nie miała na to ochoty.
 Sheridan , Barow Spokój!!  usłyszałam ostry głos Hartmanna. Nie znosiłam go jak i zresztą pozostałych opiekunów. Sympatyczna wydawała się jedynie mama Rosali . Wywróciłam oczami i spojrzałam na niego z pogardą.- No i co się tak patrzysz?! Masz słuchać naszych poleceń. Jesteś tu na pewno nie bez powodu smarkulo.
 A co? To już nawet patrzyć nam się zabrania? A może za zerkanie na wychowawców będziemy wysyłani do karceru? Nie twierdze , że jestem święta , ale nie macie prawa nas tak traktować. Wielcy mentorzy , nauczyciele dyscypliny i dobrych manier a nie szanują swoich wychowanków.
 Tak dużo masz do powiedzenia? Twój ojciec o wszystkim się dowie panienko!
- Proszę bardzo!  prychnęłam- Niech pan mu powie , że Jego córka sprzeciwia się niesprawiedliwości i chamskiemu traktowaniu uczniów przez ich przełożonych. Może pan już teraz zadzwonić& - wśród zgromadzonych rozległ się szmer. Słychać było szepty. Niektórzy krzyczeli , że mam rację.
 Spokój!  wrzasnęła Grave.- Natychmiast się uspokójcie. Cisza!!! A ty Sheridan za dyskusję z kierownikiem i całkowity brak szacunku za karę idziesz do karceru. Nie wyjdziesz stamtąd aż do rana! Może to nauczy Cię trzymać niewyparzony język za zębami.- Serce podeszło mi do gardła, już miałam coś powiedzieć , ale głos zabrał ktoś inny. W mojej obronie stanął Eliot.

CDN.

Patrycja