Pisała Dyanaa cz. 6

http://www.youtube.com/watch?v=WderG_DxTvo  <3

Swoje opowiadania i cytaty wysyłajcie na maila:

[email protected]

+ Zapraszam do wzięcia udziału w konkursie - klik

CZĘŚĆ SZÓSTA

-Słucham?
-Aha, dobrze nie ma sprawy Arek, widzimy się za 15 godzin, czekamy z niecierpliwością! Pa.
-Po co arek dzwonił? Pyta mama
-Przyjadą z lotniska 2 innymi kurierami, niestety, taki mają przydział.
-To teraz wystarczy czekać.
Po godzinie przyszedł do mnie mój Paweł, poszliśmy do mojego pokoju, obejrzeliśmy sobie jakiś romans, i musiał uciekać do domu, bo miał gości.
-Cześć Skarbie. Pocałował mnie  w czoło.
-Paa Kotek.
Godzina 22 a  Arka jeszcze nie ma, dzwonię 6 raz, znowu to na nic. Zaczęłam się martwić. Przecież są już w Polsce, co się dzieje?
23 co jest do cholery, gdzie oni są?! Czekamy całą rodziną w salonie i odchodzimy od zmysłów. Nagle ktoś puka do drzwi, otwieram je z wielką radością, aż nagle mina mi rzednie. Widzę zapłakanego Arona który nie da rady nic powiedzieć przez łzy.
-Co się dzieje Aron?! Gdzie jest Arek?!
-On& on& on& Nina on nie żyje!
Świat nagle się zawalił widziałam ciemno przed oczami, a potem film się urwał. Ocknęłam się na drugi dzień, myślałam że to sen, myliłam się.
- Skarbie ubierz się na czarno ja poczekam na Ciebie za drzwiami
Ubrałam się tak jak mi kazała mama. Schodzimy na dół, wchodzę do salonu, tam na środku stoi jasna trumna, wokół jest mnóstwo białych kwiatów, za trumną stoją dwie, duże świece, a w trumnie leży on, mój kochany Arek, mój braciszek, z którym dzieliłam moją pasję, ten którego tak bardzo kocham, leży samotny, już się nie rusza, nie oddycha, nie żyje. Właśnie teraz to sobie uświadomiłam, jego ciało tu jest, lecz dusza uleciała. Ubrany jako koszykarz, dowiedziałam się ze dostał się do koledżu, miał wyjechać do Stanów na 4 lata, a później wrócić tu, do Polski i zawodowo grać w kosza. To jest już koniec...

CDN.

Dyanaa