Jestem w ciąży... cz. 1

http://www.youtube.com/watch?v=ThVHYb6k6_w

SWOJE OPOWIADANIA MOŻECIE WYSYŁAĆ NA MAILA:

[email protected] :)

+ ZAPRASZAM DO POPRZEDNICH NOTEK! :*

-Jestem w ciąży...
-Co?!
-Jestem w ciąży!
-Ale& Jak& Co?! Jak to możliwe?
-Jesteś na tyle głupi, żeby mnie o to pytać?!
-Ale ja jestem za młody na dzieci! Mam dopiero dwadzieścia lat!
-Ty jesteś za młody?! Człowieku, ja mam siedemnaście!
-Jesteś pewna, że to moje dziecko?
-Ty chyba sobie żartujesz! Myślisz, że kiedy byłam z tobą, to puszczałam się na prawo i lewo?!
-A skąd ja mogę wiedzieć, co ty robiłaś, gdy byłaś sama?!
-Nie wierzę...Przez ostatni rok uprawiałam seks tylko i wyłącznie z tobą.
-Chce dowodu-Miałam już łzy w oczach. Zaschło mi w gardle. Wygadanej mi nagle zabrakło języka w gębie.
-Ale, ale jak to dowodu? Nie wierzysz mi? Masz mnie za dziwkę?!
-Który to tydzień?
-Nie odpowiedziałeś mi na pytanie.
-KTÓRY TO TYDZIEŃ?!
-Szósty...
-To nie moje dziecko! Byłem wtedy na imprezie, puściłaś się!-Patrzyłam na niego, ze łzami w oczach. Nie mogłam uwierzyć w jego słowa. Nie mogłam uwierzyć, jak ktoś kogo tak bardzo kocham tak szybko mnie rani.
-To było w urodziny twojej siostry! Boże nienawidzę cię... Sama wychowam to dziecko, a o twoim istnieniu nawet nie będzie wiedziało!-Wybiegłam z domu nie zważając na jego krzyki.-Spieprzaj!-Płakałam. Po prostu płakałam. Jak on mógł mnie tak potraktować?! Myślałam, że mnie kocha. Tyle mówił, że chce się ze mną zestarzeć i mieć dzieci. A jak mu powiedziałam o ciąży& Nienawidzę go. Przekreślił cały nasz związek. Chciałam zniknąć, zapaść się pod ziemie... Ale nie mogłam. A kim ja jestem? Nazywam się Alicja, a przed chwilą mój świat się zawalił& Tak z dnia na dzień. Cieszyłam się z tej ciąży. Myślałam, że będziemy mieć coś, co nas połączy już na zawsze. Hmm mój książę z bajki okazał się skończonym dupkiem& Chcecie wiedzieć coś więcej o moim życiu? Mam starszego brata-Kube. Moja matka nie żyje, a ojciec przyprowadził do domu macochę. Wredną, rudą sukę. Jest po trzydziestce i jest prawie dwanaście lat młodsza od mojego ojca. Oczywiście razem z Kubą mówiliśmy mu, że ona leci tylko na kasę, że wcale go nie kocha. Ale nas nie słuchał. Dlatego wyprowadziłam się z domu, kiedy miałam szesnaście lat. Oczywiście do Kuby. Jemu udało się w życiu. Ma dwadzieścia pięć lat, dobrą pracę i kochającą dziewczynę. Cóż więcej chcieć? Ale mniejsza... Dochodziła 22 a ja włóczyłam się po mieście. Nie mogłam wrócić do Leona. Nie mogłam i nie chciałam. A miałam zostać u niego do jutra. Poszłam na przystanek zobaczyć czy mam jeszcze jakiś autobus. Wiem, jestem głupia. Ale nie uśmiechało mi się spać na dworcu lub w parku...
Super! Ostatni autobus odjechał 15 minut temu.
-No kurwa!-klęłam pod nosem. Nie mam wyboru. Muszę zadzwonić do Kuby. A on mnie ostrzegał. Mówił, żebym uważała na Leona. Ach! Jednak człowiek musi sam na własnej skórze dostać nauczkę, żeby cos zrozumieć...
-Hej Kuba... Obudziłam cię?
-Hej Mała. Miałeś się właśnie kłaść. A coś się stało, że dzwonisz? Masz dziwny głos...
-Proszę przyjedź po mnie...-Rozpłakałam się.
-Alicja co się stało?!
-Le-e-on.
-Co ten skurwysyn zrobił?! Gdzie jesteś?
-Na dworcu...
-Już po ciebie jadę. Nie ruszaj się stamtąd!-Rozłączył się, a ja usiadłam na ławce. Z oczu ciągle płynęły łzy, a ja nie mogłam ich zatrzymać... Nadal chyba do mnie nie docierało, co się niedawno stało. Cholernie mnie to bolało. Mężczyzna, którego bardzo kocham... Czy kochałam? Ach sama na razie nie wiem...

CDN.

Woqustale63