Dominika cz. 2

http://www.youtube.com/watch?v=qeZvqvB9YBM

Kolejna notka za 45 fajnych :)

część druga
Już  wiedział, którą dziewczynę "zaliczy" jako pierwszą. Zawsze miał swój  plan. Podszedł do Karoliny na długiej przerwie. Poprawił koszulę i  wyszczerzył lśniące zęby. Przedstawił się i pocałował ją w dłoń. Każda  dziewczyna patrzyła na tą scenę z zazdrością w oczach. Rozmawiali o jego  poprzedniej szkole, o tej. Był miły i czarujący. Potrafił urzec  dziewczynę w 20 minutWeszli razem do klasy, usiedli razem w ławce. Tak  było przez najbliższy tydzień, aż Mateusz poprosił Karolinę, aby się z  nim umówiła. Nie zgodziła się. Odeszła, pozostawiając Mateusza  otępiałego, wpatrującego się w jej postać odchodzącą powolnym krokiem.  Nie poddał się. Jeszcze żadna dziewczyna mu nie odmówiła. Wiedział, że  wreszcie dojdzie do ich randki. Nie mylił się. Krążył koło Karoliny 2  tygodnie, aż wreszcie dziewczyna zgodziła się spotkać.Spędzili bardzo  miło czas. Poszli na soczek, później do parku. Rozmawiali o wszystkim i o  niczym. Zarówno o ważnych sprawach, jak i o tych błahych. Czuli się  przy sobie bardzo swobodnie. Odprowadził ją do domu, pocałował? Pragnął  tego. Nie dlatego, żeby ją "zaliczyć", ale żeby po prostu dotknąć jej  lśniących ust. Oddała pocałunek. Był krótki, ale na pewno na długo  zapamiętany.Mateusz nie wiedział, co się dzieje. Spędzał z nią każdy  dzień, każdą wolną chwilę. Czuł się przy niej tak błogo. Pragnął dotykać  jej włosów, całować usta, czuć jej obecność i zapach. Pomyślał to  pierwszy raz, gdy siedział z kumplami na piwie i ona weszła z  koleżankami. Takie niespodziewane spotkanie, w ogóle się nie umawiali.  Wtedy, patrząc na nią, jak tańczy i rusza biodrami, pomyślał: "O nie? To  nie możliwe. To nie może być prawda. Ja ją naprawdę kocham... kocham".  Pokochał ją.

Pisała DOMINIKA