Becza, że tu jestem, nie ? Przyjaźnił się kiedyś bóbr z jaskółką, spotykali się często, rozmawiali w kółko, doznali poczucia silnej więzi, byli szczęśliwi, że ktoś ich uwięził. Że bóbr jaskółkę zniewolił, a jaskółka zamknęła go wbrew jego woli. Szkoda tylko, że dnia pewnego stało się coś bardzo niespodziewanego. Błysnęło złoto jakby w oddali, zdziwili się bardzo przyjaciele mali. Przecież w ich rodzinne strony rzadko zapuszcza się ktoś nieznajomy. Okazało się, że była to kuna z kluczem na szyi, wcale nie zrażona faktem, że oni zdziwieni byli, zaczęła ich kusić wolnością, swobodą, luksusem, rozkoszą, przyjemnościami, wygodą. "Przecież nie musicie być do siebie przykuci wiecznie" mówiła, a myśłała zupełnie wstecznie. Jaskółka nabrać się nie dała: "Zmykaj stąd prędko, kłamczucho mała!". Szkoda, że borsuk był zbyt naiwny, kuna omotała go w sposób przedziwny. Dał sobie z jaskółką łańcuch przerwać, wszystko co piękne - popsuć, zerwać. Ta bajka może się skończyć różnie. Obyś i Ty nie postąpił próżnie.