10

cześć , następne opisy :) sorki tylko że tak mało ale postaram się dodawać coraz więcej ;d;d

- Wszyscy stać i ręce do góry. - to jest napad? - nie kurwa , zdjęcie grupowe.

to nie jest wzorzec, ta gadka nie jest wszystkim, uważaj jak tańczysz, po tym wykrzyknik

nabierz w płuca haust powietrza i krzycz 'to dla życia'

a on patrząc wstydliwie olbrzymimi czekoladowymi patrzałkami, bawił się kosmykiem mych kasztanowych włosów. a ja? ja przesiąknięta nim w zupełności, chwyciłam go za rękę. tak na wypadek próby ucieczki.

Nadzieja zawsze była i będzie, po prostu trzeba w nią uwierzyć. Życie codziennie kopie nas w dupę, ale tylko po to żeby nauczyć nas żyć samodzielnie.

Nie zdawałam sobie sprawy jak bardzo go kocham. Był kimś więcej niż tylko kolegą, ale także dobrym przyjacielem. Nie wiedziałam jak bardzo ważną mi osobę mam obok siebie. Nie doceniałam go za to co mówił, lecz za to co czynił. Pomagał mi we wszystkich problemach. Był cząstką mnie. Lecz wszystko prysło, cała bajka się skończyła. Straciłam go. Poczułam ogromny ból, rozwalał mnie od środka. Kawałek po kawałku. Próbowali go reanimować, ale tak po prostu odszedł. Bez żadnego pożegnania, po prostu. Bóg mi go zabrał, bo sam go potrzebował. Był wyjątkowy, jedyny i niepowtarzalny. Chciałam do niego iść i z nim tam na górze być, ale mnie powstrzymał. Czułam jego duszę w swoim ciele.