19,snakes on my feet

Widzicie, nie obawiałam się nigdy śmierci. 

To dość niekonwencjonalny początek. Ale świat się zmienił.

Minął czas, w którym panicz mógł sobie pozwolić na rządzenie wszystkimi i wszystkim naokoło.

W nowym porządku świata jestem mu zbędna. 

Dlaczego?

Od śmierci gorsza jest tylko jedna rzecz.

Ignorancja.

Samotność.

Bycie nieporzebnym.

Opadanie w samotności.

Tak. Jeżeli czegoś mam się wystraszyć, to tego zjawiska. 

Zaczynam czuć.

Robię się zbędna.

Panicz robi się zbędny.

Mógłby nie istnieć.

Wszystko to co jest dla niego ważne...umiera.

Odradza się, ale z nowymi zabawkami.

A panicz nie lubi być zabawką.

Będzie cierpiał.

Gdzieś głęboko już cierpi.

Jest taki pocieszny w swojej głupocie i zaufaniu.

Jeżeli rzeczy tak się potoczą, obawiam się spotkania z nim en face.

A tego nikt by nie chciał.

Będzie na prawdę długie.

Bardzo długie.

Mogę tylko czekać.

like phone that never calls

you slowly falls

into loneliness