Bo najgorzej jest się poddać .. 

Idę pustą droga . W końcu mam czas zeby wszystko przemyśleć . Mimo wszystko nie robię tego . Nie mogę . Cos w środku kruszy sie , czuje jak życie powoli wycieka ze mnie przez jakąś nieistniejącą dziurę ukrytą gdzieś pod grubą warstwą ubrań, na moim ciele . Nie mogę sie skupić, czuje wewnętrzną pustkę, która wypełnia całe moje ciało i dusze . Pojedyncze wyrazy które przelatują przez moją głowę nie potrafią sie złożyć w jedną, spójną całość . Wiem ze w końcu sie rozpadnie, zostanie nicość, pustka . Czuje to . Nie mogę tego powstrzymać , nikt nie może . Już nie .