co się stao?

Dopada mnie jesienna chandra. Wszystko idzie nie po mojej myśli. Nauka mnie przerasta, ludzie się ode mnie odsuwają a moja chora miłość nigdy nie będzie odwzajemniona. Jestem jeszcze bardziej zakompleksiona niż byłam. Muszę zacząć coś ze sobą robić, bo zwariuję. Czy można aż tak przejmować się nauką, swoim wyglądem i tym co pomyślą inni ? Widocznie tak. Jestem tego idealnym przykłądem. Czuję, że powoli się wypalam. Moja psyhika zbiliża się powoli do skraju normalności. Na pewno nie popełnię takiego samego błędu jak inne.. Zmienienie się tylko po to, aby przypodobać się innym. Nie powiem, że nie jestem szczęśliwa. Według mnie, mam wszystko co potrzebne jest mi do szczęścia. Fakt faktem, że nie pogardziłabym rumuńskim ramieniem, które co chwilę chciałoby mnie obejmować. Boję się tego so będzie. Sama już nie wiem co mam robić. Moim głównym licealnym ząłożeniem była nauka, ale zaczynam dostrzegać brak drugiej połówki. Coś trzeba poświęcić, aby osiągnąć cel. Ale czy akurat tym poświęceniem musi być brak oparcia, silnych ramion i ciepła jego ust (co ja pisze o.o) ? Czuję, że jestem między młotem a kowadłem. Wiem, że paru ludzi liczy na mnie. Nie chcę ich zawieść. Ale przecież, nie mogę też podporządkować się całkowicie ich wymaganiom, zapominając o własnym szczęściu!

Jestem skomplikowaną osobą. Sama już nie wiem czego chcę. Muszę w końcu zadecydować. Może Ty mi pomożesz?

Rozżalona
Krzywonoska