taki mój.

Każdy dzień był wtedy oczekiwaniem na chwile, w których mogliśmy na chwilę oderwać się od wszystkich i wszystkiego i iść naszą ulubioną trasą na spacer trzymając się za ręce, śmiejąc się i rozmawiając o tym, co jest, co było i co będzie.

Był słoneczny, ciepły dzień.
Zatrzymaliśmy się przy drodze, trzymałeś mnie naprzeciwko siebie i uśmiechając się mówiłeś, że chcesz, żeby tak było już zawsze. Planowaliśmy co będzie po powrocie, jak utrzymamy to na odległość. Nic wtedy nie wydawało się trudne, w tamtym miejscu, kiedy mówiłeś tak żywiołowo o tym co nas czeka i jakie to będzie szczęśliwe i piękne. Nie odpowiadałam nic. Bałam się tego. Wiedziałam, że nie będzie to wszystko tak łatwe do pokonania. Nie wiedziałam jak powiem o tym rodzicom. Nasza miłość była przecież zakazana, to się nie zdarza.. Milcząc całowałam Twoje kochane usta, policzki.

Pamiętam jak powiedziałam Ci, że jesteś taki mój.
Pamiętasz?
Nic się nie zmieniło, choć może jesteś taki mój już mniej niż wtedy.
Potem wiele razy pocałunkami prosiłeś, żebym to powtarzała częściej.