Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci - zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.Mówią, że sztuką jest wybaczyć, według mnie sztuką jest ponownie zaufać..Czasami tak trudno spojrzeć na kogoś, od kogo kiedyś nie mogliśmy oderwać oczu.Wczoraj było do dupy, dziś jest do dupy, jutro pewnie też będzie do dupy. Czyżby upragniona stabilizacja?Moje życie jest zbyt szybkie, parę osób mnie skreśliło. Ziom, minął czas, czas, trochę się zmieniło.

http://www.youtube.com/watch?v=yHzBXTu3Hqw