Dagerotyp...

Dagerotyp...

1826 Pierwsze zdjęcie - czas naświetlania - 8 godzin!!

Tą fotografię Niépce wykonał z okna swojej pracowni. 

Pracami Niépcea zainteresował się Louis Jacques Daguerre. W 1829 r. założyli nawet spółkę, którą przerwała nagła śmierć pierwszego z nich. Daguerre kontynuował prace.

Znacznym mankamentem metody wynalezionej przez Niépcea był bardzo długi czas tworzenia zdjęcia. Daguerre znacznie ten czas skrócił i jeszcze udoskonalił proces. Obraz tworzony w camera obscura rzutowano na posrebrzoną płytkę miedzianą skąpaną w parach jodu, w związku z czym na jej powierzchni powstawała cienka warstwa jodku srebra. Później następowało naświetlanie i wywoływanie obrazu parami rtęci, a następnie utrwalanie w roztworze tiosiarczanu sodu. W ten sposób powstawał niekopiowalny, odwrócony obraz pozytywny.

Daguerre wykonał kilka zdjęć jednakże na szczególną uwagę zasługuje to z 1838 (lub 1839) r. Można powiedzieć, że jest to najstarsza fotografia Paryża (widoczna pod nagłówkiem tekstu), a jednocześnie pierwsze w historii zdjęcie z obecnym na nim człowiekiem. Widzimy na nim Boulevard du Temple. Zapewne zastanawia nas, dlaczego nie dostrzegamy tam prawie żadnych ludzi. Wyjątkiem jest tylko jakiś mężczyzna, który korzysta z usług pucybuta. Powodem takich pustek na fotografii jest dość długi czas naświetlania, wynoszący ok. 10 minut. W związku z tym obiekty ruchome, a szczególnie poruszający się ludzie nie zostali zarejestrowali. Tylko pucybut i jego klient zostali uwiecznieni dla potomnych. Widać, że chłopak sumiennie wykonywał swoją robotę, bo jej czas był zbliżony lub nawet dłuższy niż naświetlanie przy wykonywaniu zdjęcia.

Jak pamiętamy wynalazek udoskonalony przez Daguerrea został oficjalnie zaprezentowany 7 stycznia 1839 r w Paryżu. Sam wynalazca uczynił to 19 sierpnia 1839 r. w Londynie. Zgromadzony tłum przyjął dagerotypię z wielkim entuzjazmem, który jednak nie udzielał się jednej grupie osób malarzom. Paul Delaroche miał podobno powiedzieć: w dniu dzisiejszym umarła sztuka malarstwa.