Zatracenie
Wiesz, ja nie czuję bólu wcale
Czasem tylko
Serce chce wyrwać się z piersi
Pędzić do życia
Włączyć do bezbarwnego tłumu
Osób idących przed siebie
Mających jedną drogę
Jedną wskazówkę
Jeden kierunek
Ona nie chce tak żyć
Płynie pod prąd
Choć na swej drodze
Wciąż napotyka przeszkody
Zapory
Zbudowane przez szarych ludzi
Z ciał osób
Których po raz kolejny zraniliśmy
Z twarzy
Zastygłych w wyrazie przerażenia
Oni odczuwali ból
Gdy Ty
Ceniłaś tylko wartość materialną
Gdy Ty
głosiłaś że życie to krzywda
Gdy rozsiewałaś wokół
Zamęt i smutek
Sprawiałaś ból
Nie dostrzegałaś tego?
Dobrze wiem że tak
Dostałaś drugą szansę
Nowy kierunek
Nie podążyłaś nim
Ciebie bolało dobro
I musiałaś zapłacić za krzywdy
Krzywdy wyrządzone innym
I płynąć z nurtem
Z obcymi osobami
A przecież tylko od tego uciekałaś