Dodano: 7 GRUDNIA 2010
Nikt nie potrafił dotykać duszy. Nikt nie znał jej mapy tak dokładnie, nikt nie znał miejsc w których były łaskotki, tak jak Ty. Wciąż mam odciski Twoich dłoni na zastygłej, glinianej powierzchni duszy. To bez znaczenia gdy czas wypełnia ją jak naczynie, wypełnia po brzegi ciepłym i białym jak mleko optymizmem, odrasta naiwność, a głowa to gniazdo pełne myśli - wykluwających się piskląt świadmomości i codzienności. Świat jest atramentem, ja piórem, więc nie patrz na mnie kątem oka, tak daleko mu do 360 stopni. Zbyt mało widzisz by mnie oceniać. Uczysz się na pamięć jednego wzoru lecz zapominasz, że nie każdy pasuje do tej samej foremki.. Nie wciskaj więc mnie na siłę tam gdzie nie pasuję.
