2 lata.

Co prawda dwa lata minęły trzy dni temu, ale jakoś zupełnie wyleciało mi to z głowy, a tak czekałam na oficjalne zakończenie mego krótkiego ''blogowania'' dla samej siebie... i Luu. 
Wow, naprawdę cholernie wiele się zmieniło. 
Wygląd, nie wygląd. Sposób bycia, och.
Relacje z Luu. 
No cóż, nie pozostało nic innego jak nie wypominać sobie błędów przeszłości, a nie popełniać ich więcej i po prostu... iść na przód! Po marzenia, do wyznaczonego celu - w moim przypadku napisania książki. 

Dwa lata, a minęły jak jeden dzień. Najzabawniejszy w tym wszystkim jest zanik pamięci dobrych chwil 2012 roku, to poważnie jest dziwne. Ale przez to z radością czekało się na rok 2013 i robiło wszystko, by był inny, lepszy i taki też był. 
Powoli dobiega końca rok (szkolny rok) 2014, który chyba był najcudowniejszy pod względem poznania naprawdę niesamowitej osoby, poznania na nowo siebie samej... możnaby powiedzieć poznania siebie GŁĘBIEJ, niż dotychczas to bywało. Był piękny również ze względu na coraz to lepsze kontakty z osobą z klasy, co naprawdę sprawia, że chce się żyć. Kontakty z Luu i pewność, że w tym roku w końcu się uda. Ale ten szkolny rok był przede wszystkim cholernie ważny ze względu na coraz to głębsze odkrywanie mojego... talentu? To brzmi niezbyt skromnie, ale to nic. Moi nauczyciele, a w szczególności dwie nauczycielki od pewnego czasu utwierdzają mnie, poprzez wszystkie wspaniałe komentarze do prac w przekonaniu, że chyba mam TO COŚ jak na swój wiek do pisania i staram się w miare możliwości rozwijać ten dar. Wspaniałe uczucie mieć kogoś takiego. Na końcu roku muszę szczerze im podziękować za te wszystkie słowa otuchy. I, o dziwo, w tym roku bardziej pani od angielskiego, bo to wszystko co pisała i mówiła jest wręcz nie do pojęcia. Tak cholernie podnosi na duchu, jest cudowna. 
~~
Z innej beczki... Gorąco jak cholera. Odpuściłam sobie pewną osobę, mam gdzieś te wszystkie UCZUCIA do ludzi, którzy mają mnie w dupie. 
W szkole... Całkiem nieźle. 
Boże, mogłabym się tutaj rozpisywać i rozpisywać, ale to nie ma sensu. Piszę gdzieś indziej.
~~

''Zastanawiam się czy ktoś kiedyś napisze o mnie książkę. Pewnie będzie to starcie symboliki, podwójnych znaczeń, motywów i pozorów z rzeczywistością. No cóż, jeśli mają ją napisać, niech lepiej będzie, k***a, dobra.'' ~Eric Harris.
Och, Eric... Będzie kur*a zajebista, obiecuję. 
~~
Kocham Cię, mam nadzieję, że to czytasz. 
~~
Pobyt tutaj przez ten naprawdę krótki czas był zajebistą sprawą. Próba wybicia się, próba zapoznania kogoś, próba popularności - gówno, nic z tego nie wyszło. Ale to nic, mam to gdzieś. Po prostu popularność nie jest mi pisana i czas się z tym pogodzić. Trzeba akceptować to, co się ma... niestety, a może i stety. 
~~
Żegnaj, Photoblogu.