bo nie.

napady złości na wszystko i wszystkich miewam.

raz na jakiś czas.

to, że pesymizm wylewa się ze mnie na lewo i prawo wiadomo od dawna.

łatwiej jest widzieć wszystko w szarym kolorze, mniejsze rozczarowania.

i proszę, oto kulminacja.

dzień zamienia się w czarny, smolisty, do dupy...

bo okna nie umyte od obiecywanych 3 tygodni

bo ona pyskuje, a tata jest wspaniały

bo jego wiecznie nie ma

bo przegląd zdjęć 2 lata wstecz, utwierdza w byciu spaślakiem, mimo stanu obecnego

bo już 20 tydzień, a ono się nie rusza

bo koty to dwa geje i mogłoby już ich nie być

bo szczur zdycha

bo pomysł wpada za pomysłem, ale środków brak

bo on i tak mnie zostawi, jak tamten

i znajdzie się ktoś kto powie...

daj spokój.

przesadzasz.

inni mają gorzej.

inni mają gorzej ? mają.

a może tak... jedyni mają gorzej,a inni inaczej.

każdy ma pierdolone prawo poużalać się nad własną marnością, powyć w poduszke, porzucać kurwami.

i przestać udawać choć na chwile, że jego egzystencja nie sprawia bólu.

być jebanym pękiem świata raz na jakiś czas.

;