Nie wiem kim jestem.
Szukając siebie
Podążam różnymi drogami,
Nie tylko swoimi.
Przygladam sie innym
Oczami duszy i ciała.
Spoglądając w swoje serce
Widzę ludzi, lasy, kwiaty,
słońce i deszcz...
To moje odczucia, życie.
Bawiąc się w codzienność
Odkrywam coraz to nowsze
Blaski i cienie
Swojego ja.
Lecz czy to na pewno to?
Idąc prostym szlakiem
Czasem potknę się
O kamień.
Czasem stoję nad przepaścią,
Więc szukam mostu,
Aby iśc dalej.
Szukam siebie.
Kim jestem?
Małą kroplą w oceanie świata,
Jednym z kwiatów na łące,
Małym promykiem wielkiego słonka,
Kolcem róży.
Swoje życie piszę sama,
Jak pamiętnik.
Słowo po słowie,
Dzień po dniu,
Idę dalej.
odpoczęłam, ochłonęłam, odzyskałam chęci do życia
teraz widze świat w większej palecie barw
mam siłe żeby dalej być
i mam już cel życiowy - musze pobić jakąś pewną staruszynke w latach ; ) czyli to będzie jakieś..... jakieś tylko 117 lat. a co tam, dam rade.
aktywność, zdrowa żywność, mało stresu, pozytywne myslenie i jakoś to będzie
w końcu jak takiej babusi sie udało to czemu nie mi
przynajmniej mam juz zajęcie i swoją małą obsesjo-pasje
pozdrawiam