Powrót?

Byłam święcie przekonana, że pozbyłam się tego miejsca, tych zdjęć i tych paru wpisów.

Jak widać byłam w błędzie i tak właściwie mnie to cieszy.

Miło było trafić tu z powrotem i przeczytać to wszystko od początku.

_____________________________________________________________________________

Ostatnie wydarzenia w moim życiu miały coś na kształ wielkiej apokalipsy,

która zmiotła i wymiotła wszystko to, co w nim było do tej pory i nazywało się "codziennością".

Zabawne ile może zmienić jedno wydarzenie, jedna chwila czy chociażby jedno słowo.

Zdarzają się rzeczy niezależne.

I trzeba mieć w sobie tyle siły, by móc je nieść ze sobą, nauczyć się z nimi żyć,

a kiedy nadejdzie czas, odepchnąć od siebie i puścić w niepamięć.

Kiedy człowiek zostaje wepchnięty w swój mały świat i zmuszony jest pokonywać pewne drogi "samotnie",

późniejszy powrót do rzeczywistości i codzienności bywa nie raz boleny i trudny.

Dobrze jednak, że człowiek ma w sobie cechy przystosowawcze.

I prędzej czy później jest się w stanie przyzwyczaić. Teoretycznie - do wszystkiego.

Nauczona jeszcze większej pokory do zycia i radykalności, wchodzę w tą rzeczywistość.

"Dam sobie radę, nawet wiedząc, że nie dam rady, że nie mam żadnych szans,

żadnych widoków, że wyżej dupy nie podskoczę, to zawsze powtarzałem dam sobie radę" - S.King.

________________________________________________________________________________________________

fot. nad Odrą.

http://www.youtube.com/watch?v=IY2WwzI_86k