Man Far Away From The Box 

Tęsknicie czasem do dzieciństwa i beztroski?

Jakiś czas temu śniło mi się, że znów miałem te pięć lat, chyba powinien być to przyjemny sen, ale...

Globalnie wierzy się w to, że dzieciństwo to szczęśliwy czas, a potem jest już tylko pod górkę, jednak dzisiaj doszedłem do innego wniosku. W naszym życiu tak naprawdę nic się nie zmienia, to ten sam okres, który ciągnie się od żłobka aż po grób, różnica polega na świadomości. Dziecko jest nieświadome, nie rozumie i nie wie, akceptuje. Ktoś starszy już ma porównanie, raz na wozie raz pod wozem, krzywdy go dotykają i nim rządzą, na dodatek mamy tendencję do wymazywania z pamięci przykrości. Prosty przykład: zakochując się nieszczęśliwie cierpimy, ale gdy to uczucie minie nie przeszkadza nam ponowna próba i kolejne rozczarowanie, na krótką chwilę przypominamy sobie - więc to jest ta katorga, ta sama co wcześniej, ale poza danym momentem nie jesteśmy w stanie sobie jej wyobrazić.

Wracając do świadomości& Jeśliby założyć, że mam jakąś tam słuszność, to czy to znaczy, że im bardziej świadomi jesteśmy świata - tym bardziej cierpimy? Postęp ludzkości wiąże się z katastrofą?

Japonia - jedno z najlepiej rozwiniętych technologicznie, skomputeryzowanych i zmasowanych państw świata. Badania wskazują, że Japończycy określają tylko 10% życia jako okres, w którym doznaje się szczęścia.

Nie bez powodu od czasu do czasu pojawiają się artykuły, których treść zahacza o temat: depresja chorobą XXI wieku.

Jeśli jest tak, czemu nie miałoby być i w drugą stronę? Świadomość cierpienia vs świadomość szczęścia. A jednak. Pamiętacie jaką radochę kiedyś sprawiało chodzenie po krawężniku? Co musicie zrobić żeby teraz się tak cieszyć? Wygrać w pokera? Dostać awans? Narąbać się i zrobić coś głupiego na imprezie? No właśnie&

Świat jest zły, "bóg" nas nienawidzi?

>.<