;(

Nie wiem co to za zdjęcie, gdzie to było.

Nie czytać zwłaszcza, że Wam siem nie chce..

 Ważne, że muszę tą pieprzoną notke napisać tu i teraz. Zdaje mi się, że ten blog jest tylko po to, żebym wyładowała na nim emocje. Zresztą i tak mało kto to czyta. Nie wiem czy się cieszyć czy smucić. Nie wiem co ze sobą zrobić.

Moje życie to jest jeden wielki burdel. Nie wiem.. ale chyba najgorszą moją wadą jest popadanie ze skrajności w skrajność.

Jeżeli jest dobrze to jest lepiej i lepiej, a jak coś mnie wnerwi .. to niestety to chodzi parami, ba gromadami. Racja, że potrafię cieszyć

się z byle gówna. Potrafię się poryczeć ze szczęścia chociaż na serio nie miałam podstaw. A jak mnie dopadnie ta cholerna handra

czy letnia czy wiosenna. Ja po prostu jestem niezrównoważona. Chciałabym pozbierać to wszystko do kupy. Nie moge siedzieć w domu na dupie. Jak widać musze mieć max zajęć.

Wtedy jestem sobą... Nudy to chyba najgorsza rzecz jaka może się przytrafić. Na mnie działa

jak poszerzajaca sie choroba psychiczna.