Ten Jedyny cz.39

TEN JEDYNY

część trzydziesta dziewiąta

- Dziękuję - odpowiedziałam.

- Zdmuchnij świeczki i pomyśl życzenie! - krzyknęła Natalia.

Po chwili zrobiłam to, co kazała.

Rodzice Gaby powiedzieli, że są umówieni i już muszą iść.

- Jeszcze raz wszystkiego najlepszego - powiedziała mama Gaby.

- Dziękuję i do widzenia.

- Do widzenia. Bawcie się grzecznie. Wócimy za dwa dni, bo jedziemy w góry.

- Dobrze - powiedziała Gaba.

Po chwili wyszli.

Zaczyna się impreza. Gaba poprosiła o pomoc Natalię w przyniesieniu alko i jakichś przekąsek.

Wszyscy wypili po bani za moje zdrowie.

Przez cały ten czas nie rozmawiałam z Konradem.

Poszłam go poszukać. Stał koło ściany.

- Co tak sam stoisz? - spytałam.

- Czekam.

- Na co?

- Moja koleżanka poszła po piwo i zaraz tu wróci...

Po chwili w naszą stronę szła wysoka blondynka z zielonymi oczami. Była prześliczna.

- Idzie tu. Nina, odejdź - powiedział Konrad, delikatnie mnie pchając.

Nie rozumiem jego zachowania.

Odeszłam smutna.

Zabrałam paczkę papierosów i poszłam na balkon.

Zapaliłam jednego i wpatrzyłam się w niebo.

- Co tak stoisz? - spytała Natalia.

- A co?

- Jesteś smutna. Co się stało?

- Przed chwilą podeszłam do Konrada, który stał pod ścianą. Powiedział, żebym odeszła, bo zaraz wóci jego koleżanka. 

- I przez to jesteś taka smutna?

- Natalia... ona jest wysoką blondynką z zielonymi oczami. Jest wprost prześliczna.

- Wiem, która to. Ma na imię Alicja. Chodzi z Konradem do klas. Myślałam, że się zaprzyjaźnicie, ponieważ jest bardzo miła. 

- Nie sądzę, żebyśmy się polubiły.

- Nina. To, że z nim rozmawiała to nie znaczy, że go podrywa. Chodź do śodka.

Przy wejściu stał Konrad z Alicją.

cdn.

Nikola