-Nigdy nie sądziłam, że to z czym walczyłam wyżyje się na mnie.

-O czym mówisz?

-Na szczęście nie o moim ukochanym-odparła z wyraźną ulgą w głosie.

-Dobra, to już wiem o kim.

-No właśnie-rzuciła z grymasem na twarzy-ale co tam, mogę się przynajmniej powyzłośliwiać i poskarżyć innym, że nie sądziłam i nie spodziewałam się takiego obrotu spraw, no ale cóż. Życie cały czas nas zaskakuje!

-Dokładnie tak.

-Wyobraź sobie, przypomnij gdy byłeś zakochany w kimś na nowo, na świeżo i każda sekunda z tym kimś była na wagę złota, a rozstania choćby nawet na kilka minut największą udręką.

-Piękny stan-odrzekł rozmarzony.

-Tak i ja tak mam, i jestem pełna szczęścia, wczoraj spotkaliśmy się tylko na dwie godzinki, zjedliśmy i poszliśmy w pizdu jak to zwykle my. I tak szliśmy gubiąc się wśród zawiłych krakowskich ulic. Aż dotarliśmy na przystanek, gdzie miałam go pożegnać, ale staliśmy tam tak długo i tuliliśmy się do siebie, całowaliśmy, goniliśmy, droczyliśmy, obsypywaliśmy kwiatkami i wszystko, tyle szczęścia, tyle kurwa szczęścia!

Aż mam ochotę nucić na złość wszystkim!

Niech mówią, że to nie jest miłość
Że tak się tylko zdaje nam
Byle się nigdy nie skończyło
To wszystko co od ciebie mam...