c z t e r y .

Wszystkie wspomnienia o niedojrzałych miłością zamiatam pod dywan, 

by choć na chwile czuć stan błogiej nieświadomości i oderwania od problemów wyimaginowanych..

To dziś jest ten dzień ! , dzień zbudzenia, gdy moje nowe życie wieczne zaczyna rozkwitać,

mimo, iż jeszcze tak na dobrą sprawę się nie zaczęło.

Uschniętymi kwiatami dekoruję pokój naszej namiętności, której nigdy nie było w ogóle.

Nie kipiały z nas chwile pożądania, ani zmysły gorejące. Byliśmy po prostu przeźroczyści.

Nie wiem jak długo zniosę ból niesamotności nieprawdziwej,
ale wiem, że już dziś mogę otulać się zimną od łez pościelą, i jestem na to przygotowana.

Nie imponowałeś mi, styczniowy wietrze, nie widziałeś we mnie żywego odbicia...

. Kolejne rozczarowanie..