ten dym, to moje problemy,

których już nie ma, poleciały sobie do nieba i nie wrócą, już nigdy się nimi nie zaciągnę.

co się dzieje?!

ja ci powiem, co się kurwa dzieje.

lasota się wyleczyła z tego, którego imienia nie wolno wymawiać i przyłącza się do gry zwanej życiem.

jeszcze wczoraj rano przypominałam zombie. zużytego, martwego, ze spuchniętymi oczami i serią niezrozumiałych słów wydobywających się z moich ust zombie.

mój najbardziej skurwiały plan w historii nieoczekiwanie wypalił o czasie.

bo już podgnijałam.

pozdrawiam tatę i pozdrawiam Stalina.

pozdrawiam też Lilę i jej dzisiejszy monolog.

-nie muszę być twoją matką, ale zobaczysz, jak dorośniesz to wtedy przyznasz mi rację i pogadamy normalnie.

+jak dorosnę, to mnie nie zobaczysz, za 1,5 roku się wyprowadzam.

-to.. to... nie jesteś moją córką!

-cieszę się, że w końcu to przyznałaś, dobranoc.