Z głębi serca ...  

Angela kazała napisać coś w moim dawnym stylu. Nie wiem czy mi wyjdzie, bo nie wiem czy jeszcze potrafię. 



Pamiętasz ten dzień, kiedy po raz ostatni spojrzałaś mi w oczy? Kiedy po raz ostatni rozmawiałyśmy na zakazane tematy? Wiedziałaś o mnie wszystko. Znałaś mnie bardziej, niż ja sama. Pokazywałaś właściwą drogę i odkryłaś przede mną nieznane. Ja, już dzisiaj kobieta, nie dziewczyna czy dziecko - jestem w stanie to wykrzyczeć wszystkim, że Cię kochałam.
Nie w ten sposób, jak kocha się mężczyznę swojego życia, lecz w taki, którego nie potrafię określić. Może to miłość platoniczna? Dziś to nie ważne. 
Mijają cztery lata od naszego ostatniego spotkania. I wiesz? Nic się nie zmieniło. Czasami martwię się tylko o Ciebie, kobieto z moich snów, jak sobie radzisz w tym niebezpiecznym świecie, czy jesteś szczęśliwa i najważniejsze.. Czy czasem myślisz o mnie. O tej dziewczynie, która liczyła się z każdym Twoim zdaniem, która wiele zrozumiała i teraz wstydzi się spojrzeć Ci w twarz?
Ta mała dziewczynka, z którą miałaś kiedyś do czynienia, wiele Tobie zawdzięcza, wiesz? I nie żałuje niczego co Ci powiedziała i gdy Cię zraniła. Nie żałuje żadnej sekundy spędzonej razem. Żałuje tylko tego, że nadal boi się zapytać...

^{"Nadal jestem smutna. Nie robię nic, a mogłabym robić tyle interesujących rzeczy.
I to mnie chyba tak przytłacza.
Chciałabym z kimś o sobie porozmawiać, ale nie mam zaufania do ludzi.
Chciałabym się wyleczyć, ale tamto życie nadal mnie pociąga i fascynuje."} 

A zdjęcie takie, bo nie inne.

sadoma