kropelki.

zdjęcie robione podczas podróży na Florydę.

Piszę tylko dlatego, że nie mam komu się wygadać...

Muszę wyrzucić z siebie pewne rzeczy, bo inaczej nie dam rady.

Teraz klawiatura jest zalana łzami dokładnie tak, jak szyba kroplami deszczu na zdjęciu.

Nie wiem, co dalej robić...

I to jest chyba mój największy problem.

Niemiłe jest też, jak ktoś dla Ciebie ważny nie odpisuje po prostu na twoje smsy.

Tej rzeczy strasznie nie lubię.

Najchętniej to wsiadłabym w samolot i wróciła do stanów. Tam pomimo problemów czułam, że mogę na kimś polegać i liczyć na wsparcie.

Jeszcze w szkole dołują brzydkim słowem na m.

Straciłam wszelkie aspiracje, co do przyszłości.

Na dzień dzisiejszy jestem gotowa spakować walizki i się stąd wynieść!

Pieprzy się dosłownie wszystko.

Ja tylko patrzę, jak to, na co pracowałam tyle czasu, wali się w jednym momencie, a ja nie mogę nic zrobić tylko przyglądać się temu, co ma zaraz nastąpić.

Ech.

Gdybym potrafiła jeszcze podjąć jakąś decyzję, co dalej.

Muszę zadecydować, w prawo albo w lewo, nie ma innej drogi.

Ale Ewa oczywiście zostawi to swojemu biegowi, a potem będzie żałować - zagranie typowe dla mnie.

Chyba już stchórzyłam...

To na tyle.