ostatnio zaczęłam uświadamiać sobie,że moje życie jest jakieś powierzchowne. Zamiast żyć , prześlizguję się obok tego,co istotne. Nie wiem, co jest istotne, bo nie mam czasu, by się temu przyjrzeć, dotknąć, dopasować do siebie. Ciągle jestem w biegu. Mój świat to jedna wielka kar

brakuje mi tych wieczorów, tych rozmów do drugiej, tego jak płakałam ze śmiechu, potrzebuję Twojego głosu, żeby nie było już tej ciszy. Ciebie mi brakuje..

może to te Twoje nieogarnięte włosy, może łobuzerski uśmiech, albo te lśniące oczy.. przyciągasz mnie wszystkim, bez dwóch zdań.

jestem jedną z tych wariatek, która kocha bitwy na poduszki. dogryzanie to moja codzienność, a nuda została wyeliminowana z mojego życia. mam nierówno pod sufitem, ale jak już pokocham, to nie ma odwrotu.

a jeśli miałabym cofnąć czas, to możesz być pewien, że przeżyłabym tak samo. sekunda po sekundzie, z Tobą.

'każdy błysk w Jego oczach wywoływał u niej gęsią skórkę. jego spojrzenie hipnotyzowało, a ton Jego głosu był niczym ulubiona piosenka, którą chciała nagrać na płytę i odtwarzać bez końca (...)'