ŻADEN CZŁOWIEK NIE JEST SAMOISTNĄ WYSPĄ ; KAŻ-

DY STANOWI UŁOMEK KONTYNETU, CZĘŚĆ LĄDU,

JEŻELI MORZE ZMYJE CHOĆBY GRUDKĘ ZIEMI, 

EUROPA BĘDZIE POMNIEJSZONA, TAK SAMO

JAK GDYBY POCHŁONĘŁO PRZYLĄDEK,

WŁOŚĆ TWOICH PRZYJACIÓŁ CZY TWO-

JĄ WŁASNĄ. ŚMIERĆ KAŻDEGO CZŁ-

OWIEKA UMNIEJSZA MNIE, ALBO-

WIEM JESTEM ZESPOLONY Z

LUDZKOŚCIĄ, PRZETO NI-

GDY NIE PYTAJ, KOMU

BIJE DZWON; BIJE

ON TOBIE.

JOHN DONNE

poeta angielski

(1573-1631)

Kiedyś ludzie byli piękni. Dzisiaj piękno jest zbyt czasochłonne, widzimy jedynie odbicia w lustrze - piękne i szpetne, nie rozmawiamy już zbyt wiele, nie dojrzewamy, nie wydobywa się z Nas żaden dźwięk, piękno jest zbyt wymagające, żeby móc je udźwignąć, dzisiaj niewielu zna człowieka. 

Zdjęcie: Lewis Hine