scrimp

Istnieje wiele rodzajów bólu. A co za tym idzie wiele rodzajów strachu. Czy jesteśmy w stanie to polubić? Czy jesteśmy w stanie osiągnąć stan zadowolenia podczas odczuwania bólu? Czy potrafimy się cieszyć z tego, że pewne rzeczy budzą w nas przerażenie? Myślę, że na to pytanie każdy musi udzielić sobie własnej, subiektywnej odpowiedzi. Człowiek z dnia na dzień boi się coraz większej ilości rzeczy. Boi się własnych myśli, własnej podświadomości, a nawet snów, które go nawiedzają. Boi się odrzucenia, braku akceptacji oraz samotności. Boi się ludzi, otoczenia, a w dzisiejszych czasach nawet samego siebie. Cały ten strach oraz wydarzenia, które sprowadza los na naszą drogę, wywołują w nas ból, fizyczny bądź psychiczny. Moim zdaniem gorszy jest ból psychiczny. Mimo iż człowiek nie odnosi wtedy otwartych ran, jego psychika jest do tego stopnia zniszczona, że traci resztki racjonalnego myślenia. Właśnie taki ból wywołuje strata drugiego człowieka, czego dzisiaj obawiamy się niemalże najbardziej. Ale czy wszystko czego się boimy jest złe? Czy strach jest czymś złym? Jeśli chodzi o mnie, to istnieje przynajmniej jeden rodzaj strachu, który uwielbiam. Do niedawna go nie odczuwałam. Mówię tu o sytuacjach, kiedy obejrzałeś horror i Twoja zbyt bujna wyobraźnia płata Ci figle. Widzisz wtedy to, czego nie ma. Zwykły szmer, czy stuknięcie pochodzące z nieznanego źródła przyprawia nas o przyspieszone bicie serca. Nagły zastrzyk adrenaliny podnosi ciśnienie, tętno wzrasta, oddech przyspiesza. Tak, uwielbiam to uczucie. Jedyny rodzaj strachu, jaki przyjmuję z otwartymi ramionami.

Próbne testy, część humanistyczna - ZALICZONE !

No ale nie jest tak źle, porażki nie będzie.

LOL mi nie działa, coś się zepsuło i nie mogę nic zrobić.

Tak bardzo zjebana pogoda, tak bardzo chcę spać.

Nie wiem co mam ze sobą zrobić, soł sad.

Męczy mnie moje postanowienie, ale wytrwam !

BYLE DO PIĄTKU, IF YOU KNOW WHAT I MEAN.

UCIECZKA DO RAJU

Leżę, nie szlocham, znoszę próżni katusze,
ale czuję jak każda sekunda rozrywa mi duszę.