Do you know?

Internet jest niebezpieczny i powinien być zabroniony dla wielu ludzi... Szczególnie dla tych z wygórowanym ego, ale nie mnie to osądzać.

Jak często kogoś depersonaliuzujemy?

Dlaczego?

Czy nasze superego nie ma na nas wpływu, czy może starsze pokolenie nie ukazało nam podstawowych wartości moralnych?

Rodzisz się, uczysz, zakładasz rodzinę, umierasz.... Nie wiesz co za tobą, nie wiesz co przed tobą. I gdzie tu sens? o.O

Uważam, że w życiu warto jednak trochę zaszaleć. Spróbować co to narkotyk słabszy, czy twardszy... Co to alkohol, dobra zabawa, sex.

Wszystko dla ludzi... Dlatego rozumiem kiedy ktoś chce zapalić sobie marihuane, papierosa, zaliczyć tzw. zgona. Nie wiem tylko dlaczego chcemy wszystko na raz... W wieku szesnastu, piętnastum, a czasem i jeszcze wcześniej chcemy znać już wszytskie te smaki... Te mniej groźne i te które zanoszą nas na skraj przepaści. <jak dobrze, że kokaina, heroina i extazy nie są aż tak powszechne i ogólnodostępne bo byłoby źle>

Jednocześnie nie potrafi w obecnych czasach zrozumieć rodziców, którym szkoda wydawać pieniędzy na pasje dziecka tłumacząc, że zaraz z tego wyrośnie itd... Że sie mu znudzi, a tyle pieniędzy w to włożymy, a przecież lepiej niech się jakiś sport znudzi, czy zwierze, niż żeby wpadło w wir przedwczesnych radości, które nie jest tak łatwo opuścić... Szkoda, że tak mało o tym wiedzą... O tym, że jest dobrze i fajnie za pierwszy razem i drugim... Jest cudownie... A potem dotykamy już tylko piekła, które cieprliwie czeka bo i tak wie, że już do niego należymy.

Tak moi kochani... Taka jest prawda i nikt nie znajdzie argumentów na to, by temu zaprzeczyć.

Dziękuję moim rodzicom że zabrali mnie do stadniny i pozwolili poznać życie, które trwa do dziś. Dziękuję za pierwszy karnet jazd i poświęcenie czasu... Dziękuję za szkolne zeszyty z końmi na okładce i liczne obrazy...

Dziękuję za konie, które mam obecnie.

Bo dziś wiem, że bez tego znajdowałabym się na dnie marginesu społecznego, pozbawiona własnej tożsamości i szukająca zaspokojenia prymitywnych potrzeb, które zasłaniałyby prawdziwy sens życia, jakim są marzenia.

A niebieskie oczy zwróciły się ku niemu i nie musiał już pytać. Jej tęsknota do niego stała się namacalna w tym właśnie jednym spojrzeniu.

A czy podasz mi rękę kiedy upadnę? Czy skoczysz za mną w przepaść? Czy pobiegniesz na koniec świata i eszcze dalej?

Nie... Ja po prostu nie wypuszczę cię ze swoich objęć.

I żadna muzyka nie oddaje tyle piękna i tyle miłości co nieprzenikniony szum wiatru w uszach i włosach podczas galopu po bezkresnych łąkach życia.

Gdyby konie mogły krzyczeć - wielu "wspaniałych" jeźdźców i trenerów by ogłuchło.

Przkupić konia nie jest niczym trudnym

Zmobilizować go do pracy wymaga troszkę czasu

Ale sprawić by nas pokochał... Oto jest prawdziwe wyzwanie dla wspułczesnego człowieka