Ludzie są straszni

najbardziej nie mogę uwierzyć w to że pomimo prośby, zostałam potraktowana w ten sam okrutny sposób przez kolejną osobę

czy naprawdę tak ciężko powiedzieć człowiekowi prawdę prosto w oczy?

zawsze się bałam pewnego rodzaju samotności

brakuje tego ciepła, poczucia bezpieczeństwa

tej myśli że masz do kogo wrócić

że ktoś na ciebie czeka...

szczerze mówiąc do tej pory nie potrafię do końca odnaleźć się w tym wszystkim

nie umiem się tego przyzwyczaić

zdarza mi się nawet przyłapać samą siebie na starych przyzwyczajeniach....

i to nie jest tak że ja wciąż do tego wracam

staram się o wszystkim zapomnieć

ale przychodzą dni kiedy dzieje się to samoistnie

a teraz zastanawiam się co tak naprawdę powinnam czuć wiedząc że osoba która dała mi nadzieję,

która wiedziała co mnie bolało i dlaczego, która wiedziałą czego będę się bać zrobiła w pewiem sposób to samo

jak na razie nie czuję już nic oprócz rozczarowania i bezsilności

bedzie ok...chyba.