:)

Cierpię na brak nowych zdjęć, no trudno...

Dziwne rzeczy się dzieją ostatnio. Chyba nie dojrzałam jeszcze na tyle, by podejmować TAKIE decyzje. Mam wybierać? To nie fair, inni mogą mieć normalne rodziny. Nikt nie mówił, że będzie łatwo, a jednak liczyłam na to, że wszystko JAKOŚ się ułoży... Wiecie, chciałabym zjeść ciastko i mieć ciastko. Czy to naprawdę niemożliwe?

Boję się, ale decyzję podjęłam, i nie wycofam się z niej, choćby cała rodzina postanowiła się z tego powodu śmiertelnie się na mnie obrazić. Przecież staram się (naprawdę się staram!) mieć z nimi kontakt. Szkoda tylko, że tak to wygląda (przecież to jakaś parodia!).

Po wczorajszym kryzysie, dziś z samego rana (4:54!) SMS: zebrało się chłopakowi na sentymentalne wspomnienia, akurat teraz (ech, kudłaty o mnie walczy, a ja głupia myślałam, że sobie tak po prostu odpuści). Swoją drogą to nawet zabawne, bo gdybym dostała tą wiadomość, powiedzmy pół roku temu, to szalałabym ze szczęścia, a teraz? Tylko irytacja, nic więcej.

Ogólnie jest ciężko, nie bardzo wiem co robię. Proszę prowadź mnie, Boże.

Czeka nas pracowity weekend, ale wierzę, że warto, że to wszystko ma sens.